JAN SZCZEPANIK
Był wszechstronnie utalentowanym wynalazcą, genialnym samoukiem i konstruktorem. Został okrzyknięty „polskim Edisonem” (wynalazca żarówki). Jan Szczepanik był autorem kilkuset patentów i ponad 50 wynalazków, szczególnie z dziedziny filmu, fotografii i telewizji, barwnego tkactwa i innych. W 1897 roku opatentował telektroskop. To urządzenie służące przesyłaniu ruchomego obrazu kolorowego wraz z dźwiękiem na odległość. Jan Szczepanik jest nazywany prekursorem dzisiejszej telewizji. W latach 1918-1925 opracował system filmu barwnego. Ten wynalazek został wysoko ceniony ze względu na bliskie realizmowi oddawanie kolorów. Wynalazca pracował także nad odtwarzaniem filmu dźwiękowego. Udało się mu stworzyć także kamizelkę kuloodporną. Zaprojektował ją z jedwabnej tkaniny i umieścił w niej cienkie stalowe blachy. Wynalazek ten przyniósł Szczepanikowi sławę. Dzięki kamizelce kuloodpornej król hiszpański Alfons XIII uniknął śmierci podczas zamachu na jego życie. W ramach wdzięczności władca uhonorował Szczepanika najwyższym odznaczeniem państwowym.
Poznajemy życie Jana Szczepanika, próbujemy znaleźć nietuzinkowe zastosowanie dla platikowych butelek.
Telektroskop to wynalazek Jana Szczepanika...zapoczątkował powstanie telewizora...
Historia telewizorów...
W dzisiejszych czasach oglądanie telewizji jest częścią codzienności i nie robi na nas wrażenia. Telewizję oglądamy by czegoś się dowiedzieć, obejrzeć ulubiony film czy serial, sprawdzić informacje ze świata, a także dla zabicia nudy i prostej rozrywki. Czy jednak zdajemy sobie sprawę, że droga do momentu, kiedy wygodnie siadamy na kanapie i przełączamy kanały była niezwykle kręta i wymagająca? Powstanie telewizora i telewizji było procesem długim oraz pełnym zastojów, lecz bardzo innowacyjnym i ciekawym.
Na początku telewizor niczym nie przypominał modeli, które dziś mamy w domach. Była to pewnego rodzaju „szafka” lub „pudło” z wmontowanym w środku ekranem rozmiaru dzisiejszego tabletu lub nawigacji samochodowej. Początkowo telewizory miały małe ekrany, wynikało to z długości szyjki kineskopu. Im dłuższa szyjka tym większy ekran. Po latach prac i badań, w roku 1928 wynaleziono telewizję kolorową, co z kolei pociągnęło za sobą pomysły na emitowanie różnych programów telewizyjnych. Pierwszymi twórcami nowych produkcji byli niemieccy naukowcy, którzy w 1935 roku w Berlinie nadali pierwszą na świecie transmisję programu wizyjnego. Rok później odbyła się pierwsza transmisja „na żywo” – była to relacja z Igrzysk Olimpijskich. Opóźnienie w emisji wynosiło 85 sekund. Obraz zapisywano na kamerze, przesyłano do samochodu transmisyjnego Poczty Niemieckiej, następnie był on obrabiany, poprawiany, suszony, sprawdzany i emitowany. Era telewizorów plazmowych nadeszła w 1997 roku. To wtedy marka Phillips zaprezentowała swój najnowszy wynalazek. Telewidzowie byli zachwyceni, a oglądanie telewizji nabrało odtąd nowej jakości. Pierwszy pilot do telewizora został zaprezentowany w 1950 roku przez firmę Zenith. Urządzenie nazywało się Lazy Bones (w dosłownym tłumaczeniu na polski „leniwe kości”), a po polsku „Leniuch”. Był połączony z telewizorem przewodem, ale umożliwiał zmianę kanału z odległości kilku metrów. Jeszcze w latach 50. pojawiły się pierwsze piloty korzystające z technologii bezprzewodowej.
Na początku telewizor niczym nie przypominał modeli, które dziś mamy w domach. Była to pewnego rodzaju „szafka” lub „pudło” z wmontowanym w środku ekranem rozmiaru dzisiejszego tabletu lub nawigacji samochodowej. Początkowo telewizory miały małe ekrany, wynikało to z długości szyjki kineskopu. Im dłuższa szyjka tym większy ekran. Po latach prac i badań, w roku 1928 wynaleziono telewizję kolorową, co z kolei pociągnęło za sobą pomysły na emitowanie różnych programów telewizyjnych. Pierwszymi twórcami nowych produkcji byli niemieccy naukowcy, którzy w 1935 roku w Berlinie nadali pierwszą na świecie transmisję programu wizyjnego. Rok później odbyła się pierwsza transmisja „na żywo” – była to relacja z Igrzysk Olimpijskich. Opóźnienie w emisji wynosiło 85 sekund. Obraz zapisywano na kamerze, przesyłano do samochodu transmisyjnego Poczty Niemieckiej, następnie był on obrabiany, poprawiany, suszony, sprawdzany i emitowany. Era telewizorów plazmowych nadeszła w 1997 roku. To wtedy marka Phillips zaprezentowała swój najnowszy wynalazek. Telewidzowie byli zachwyceni, a oglądanie telewizji nabrało odtąd nowej jakości. Pierwszy pilot do telewizora został zaprezentowany w 1950 roku przez firmę Zenith. Urządzenie nazywało się Lazy Bones (w dosłownym tłumaczeniu na polski „leniwe kości”), a po polsku „Leniuch”. Był połączony z telewizorem przewodem, ale umożliwiał zmianę kanału z odległości kilku metrów. Jeszcze w latach 50. pojawiły się pierwsze piloty korzystające z technologii bezprzewodowej.